To najwyżej ceniona, ręcznie zbierana kawa kubańska. Charakteryzuje się bardzo niską kwaskowością – zresztą jak wszystkie kawy z Ameryki Środkowej. Dominujące w smaku są migdały z karmelem, lekko słodkawa. Idealna do mocniejszego palenia. Bardzo dobra w espresso, po turecku i z dodatkiem alkoholu. Kubańczycy piją ją z rumem i cukrem. Bardzo ciekawa jako kawa na zimno w zestawieniu z lodami.

Plantacje położone są na wysokości 1000 – 1400 m n.p/m. Ziarno zbierane jest ręcznie i obrabiane na mokro. Uprawy znajdują się w południowo – zachodniej części wyspy, w pobliżu gór Sierra Maestra w prowincji Granma, na bardzo żyznej glebie, bogatej w minerały. Krzewy kawowca rosną w cieniu drzew, co pozwala owocom na spokojny rozwój i dojrzewanie, wpływa to na bogaty, niepowtarzalny smak. Kuba ma idealne warunki do uprawy kawowca. Jest położona w tak zwanym „pasie kawowym”, występują tam doskonałe warunki pogodowe, a większość plantacji położonych jest na odpowiedniej wysokości, właśnie  w rejonie gór Sierra Maestra. Gospodarstwa nastawione na uprawę kawy są zwykle małe, co jest efektem rewolucji pd koniec lat 50 XX wieku. Obecnie państwo wspomaga ich rozwój poprzez szkolenia dla rolników i zapewniane lepszego sprzętu.

Kawa na Kubie pojawiła się w połowie XVIII wieku. Dużą rolę odegrali także Francuzi, którzy zaczęli osiedlać się na Kubie pod koniec wieku. Francuzi mieli dużą wiedzę dotyczącą uprawy kawowca i obróbki jego owoców, czym przyczynili się do rozwoju agrokultury kawowej na Kubie. Przez kolejne 150 lat kawa stała się jednym z głównych produktów eksportowych tego kraju. W latach ’50 XX wieku Kuba eksportowała ponad 20 000 ton ziaren rocznie. W 1962 roku Stany Zjednoczone wprowadziły embargo na produkty z Kuby, co przyczyniło się do znacznego zmniejszenia popytu. Gwoździem do trumny kubańskiej kawy był upadek Związku Radzieckiego, który w był jej największym importerem. W latach 2007-2008 Kuba wyprodukowała jedynie 180 ton kawy. W ostatnich latach nastąpiło jednak odrodzenie. Rządowe programy wprowadzające lepsze metody upraw, szkolenia dla rolników, a także szukanie nowych rynków zbytu spowodowały, że obecna roczna produkcja to około 3 500 ton.